स्वयंभू

हा आसमंत माझा मी अनन्यसाधारण त्यापुढे उद्विग्न मनोधारणेच्या पाऊलखुणा उन्मत्तपणे उधळल्या चौफेर कणाकणांत गहिवरला सूक्ष्म उर गजबजलेल्या तिन्ही दिशा माझ्या पाठी नजर मात्र रोखून उर्वरीत दिशेला गरजत आलो मी जिंकून नैराश्य अनंत अवकाशात मी फैलावून बाहू गतकाळच्या चुका चूलीत घालून नवनिर्माणाच्या हाकेला सकारात्मक हुंकार किर्र अंधारातली तिरिप हाताशी उजळून टाकाया आयुष्य सुंदर मी तयार आहे… या दुःखांनो झेलायला अणूकुचीदार शस्त्रे निधड्या छातीने सामोरे जाऊन खंबीरतेने मागे न रत्तीभर हटता ऊठा.. ऊठा.. भूमीपुत्रांनो वैरी आपल्याच मानगुटीवर खेचा खाली त्याला तुडवा पायदळी.. फडकवा लक्तरे त्याची म्यान झालेल्या तलवारी पुन्हा उसळू द्या भेदून टाका त्या जखमा विव्हळणाऱ्या.. कुरवळणाऱ्या धुंदीत गुलछबू मनाच्या चिरफाड करा तुमच्या नतद्रष्ट संकुचित विचारांची येऊद्यात फुत्कार मानव्याचे ससेहोलपटत असणाऱ्या शूद्र मनाला पोकळ विचारसरणीचा आधार द्या झुगारून अखंड वरात तुम्हाला मागे खेचणाऱ्यांची घ्या हाती शस्त्रास्त्रे बिमोड करायला कमकुवत स्वप्ने अन् मुडदूस ध्येयाची करा राखरांगोळी….. एक व्हा… सज्ज व्हा.

येथे मृत्यूचाही बाजार होतो सोबत उथळ विचारांचा बागुलबुवा मेलेल्यांचा जात, धर्म पाहून होतो निषेध विचारसरणीच्या सरणावरती असतो इव्हेंट मानवतेच्या उदरात उजवे डावे वेगळे होतात उथळ विचारांच्या कोशात विचारजंत एक होतात आमचा मेला तर असहिष्णुता तुमचा मेला तर पूर्वाश्रमीचे पाप अशाच कमकुवत बौद्धिक चर्चा जोरजोरात उकरुन काढतात जूने संदर्भ आपल्याच विचारसरणीचे राखून अबाधित हक्क काढले जातात जात-पात अन् धर्माचे वाभाडे विखुरलेले वैचारिक नागडेपणाचे आखाडे आहेत नंतर मोर्चे, शोकसभा अन् आणाभाका शिणलेल्या क्रांतीचा निपचित फौजफाटा आरोप प्रत्यारोप संकुचित बुद्धिमत्तेचा उरुस सळसळतात लेखण्या, कुंचले वृत्तपत्रातून सोयीनुसार संदर्भ, नोंदी पानापानांतून कोणाची मुस्कटदाबी, कोणाचा बुलंद आवाज जो तो आपआपल्या विचारांचा घेऊन झेंडा थोटक्या बुद्धिमत्तेचा विस्कटलेला गावगाडा गंजलेली निषेधाची हत्यारे, बुरसटलेली भाषणे, रुतलेली दांभिकता, विद्वत्तेचा गजकर्ण, ढोंगी विचारस्वातंत्र्याची दिवाळखोरी, विस्कटलेल्या मानवतेची मक्तेदारी दुभंगलेली देशाची दुनियादारी --------------------------- भूषण वर्धेकर ७ सप्टेंबर २०