स्वयंभू

लग्न आणि प्रेम एकदा लग्न आणि प्रेम यांच्यात कडाक्याचं भांडण झालं लग्न म्हणाले मीच महान प्रेम म्हणाले मीच महान वाद काही संपेना कोणी कोणाला जुमानेना मग त्यांनी ठरवलं त...

नातं, मैत्री आणि प्रेम एका कंपनीत काम करायचे नातं एकटेच राब राब राबायचं मैत्री कधी निस्वार्थीपणे तर कधी स्वार्थ साधून काम करायचं प्रेमाची तर वेगळीच गोष्ट कधी स्वच्छंद...

प्रेमात आणि युद्धात सगळ काही माफ असतं असं म्हणतात ...  पण खरतर .... भावनेनं मारायचं असतं अन मनान पुन्हा उभारायचं असतं रडत.. कुढत.. का होईना जगण्याच रहाट चालूच ठेवायचं असतं जगासा...

ऑफिस म्हणजे अजब जंत्री ... सगळेच करतात काम... काही मनापासून तर काही मनाविरूद्ध काही तर आवडीची नोकरी मिळेपर्यंत करायची म्हणून करतात.. काही जणांची पाट्या टाकण्याची जागा काही ...

आपण फक्त रिकामे साक्षीदार जगात चिरकाल फक्त काळ शेवटल्या श्वासाचे दावेदार बाकी उर्वरीत संथ मवाळ गर्क आयुष्यातल्या सुंदोपसंदी अकल्पित वास्तवाच्या गाभ्यात मखमली दूर...

देवा तुझी कमाल आहे भक्तांचीपण धमाल आहे राजरोस उपास आहेत उपासनेचा वाणवा आहे प्रत्येक वार ज्याचा-त्याचा उर्वरीत खेळखंडोबा उत्साही लोकांचा महापूर चंगळवाद भौतिकवादी ख...

आज मी असे लिहितोय या मागे केवळ एकच उद्देश आहे, तो म्हणजे माझ्या मनातील वेदना मोकळ्या होणे. तसेही ह्या बाबतीत कोणाशीच बोलू शकत नाही. गेले १५ दिवस मला कळत नाही कसली तरी अनामिक ओढ तुझ्याकडे खेचतेय. मी याला प्रेम म्हणून शकत नाही कारण ते दोन्ही बाजूने असेल तरच घडते. एरवी क्रश किंवा एकतर्फी गुंतणे असावे असे वाटते. मला नक्की आठवतेय गेले वर्षेभर मी कधीच तुला पाहून अशा पद्धतीने व्यक्त होत नसे. कारण तेव्हा तुझ्याकडे पाहून मला कसलीच हूर हूर वाटत नव्हती. मात्र जसे मी IPL सामना पाहून आलो आणि त्या नंतर एकूण माझ्या जगण्यात प्रवाहाचे वारे वेगळेच वाहू लागले. म्हणजे अगदी गेल्या १५ दिवसात  एकाएकी तुझ्याकडे आकर्षिले गेलोय. एरवी तू फोनवर कोणाशी बोललीस, ऑफिसमध्ये कोणासोबत बोललीस, अगदी मित्रत्वाच्या नात्याने तरी मला काहीच वाटत नसे. मात्र गेले १५ दिवस तुला पहिले की फारच हूर हुर ,धडधड आणि हात पाय कंप पावतात. तुला कोणासोबत बोलताना पाहून फार बेचैन होतोय. कदाचीत खूप खोलवर जाऊन तुझा असा लाईफ पार्टनर म्हणून मी विचार केलाय का? कळत नाही.  कारण मला अफेअर वगैरे आवडत नाहीत चिरकाल टिकणारी नाती आवडतात. आणि महत्...

अनाहूत असे पत्र लिहितोय त्याबद्दल क्षमस्व ! सर्वप्रथम हे जाहीर करतो की, प्रस्तुत लिखाण म्हणजे रुढ अर्थाने प्रेमपत्र वा तत्सम कसलाही प्रकार अजिबात नाही. केवळ माझ्या मनातील भावनांना मोकळी वाट करुन द्यावी या साठी केला गेलेला हा पामर प्रयत्न आहे. एक महत्वाची बाब मला विशद करावीशी वाटते की मी हे असे पराक्रमी लिहून तुझे मन वळविण्याचा  किंवा माझ्याबद्दल विचार करण्यास परावृत्त करण्याचा प्रयत्न करीत नाही.. वा तसा तुला विचार करायची गरजच नाही. तू तेवढी करारी आणि बाणेदार आहेस.. ( अरे हो की हाही गुण मला तुझा भावला होता!) तुला माझ्या केवळ शुद्ध भावना कळाव्यात हाच एकमेव हेतू ह्या लेखणात आहे... आजवर जे काही दोन आठवड्यात घडले वा नकळतपणे घडवले गेले ते विलक्षण होते. एकूणच माझ्या हातून जे घडले ते कसे वा का घडले? ते अजून मला उमगत नाही. आजवर असे भावनाविवश वगैरे होणे मला पहिल्यांदाच  भावतेय. कारण मी स्वतंत्र विचार करणारा समाजशील प्राणी आहे. माझ्या जगण्याच्या आखीव-रेखीव अशा पाच मिती आहेत. वाचन -लेखन-मनन-चिंतन-सूक्ष्म निरीक्षण. या सर्वांचे प्रवाही सिंहावलोकन म्हणजे माझे जीवन. एकूण मौज आहे बरं का? कोण...